تو هر پیجی که توی اینستاگرام می‌رفتم این دوروز، مردم نوشته بودند کلاه قرمزی بی دنیا شد و ... اما هیچ کس برای دو فرزند خانم فنی‌زاده دلسوزی نمی‌کرد. دو پسری که بی‌مادر شدند. همه فقط کلاه قرمزی رو می‌دیدند.

همیشه دلم می خواسته که بنویسم. همیشه. گاهی هم نوشتم اما هیچ وقت اون طور که دلم میخواسته نشده. تبدیل شدن به نوشته های ضعیفی که فقط یک بار می شد خوندشون. یه مدت توی دفتر خاطرات ام می نوشتم و یه مدت هم توی وبلاگی در سیستم بلاگفا که البته از دست رفت. حالا می خوام دوباره شروع کنم. بالاخره باید از یک جایی شروع کرد!

این روزها وبلاگ نویسی از مد افتاده. تلگرام و اینستاگرام روی بورس هستند. مردم دیگه علاقه ای به خوندن متن های بلند ندارن و به متن های کوتاه تلگرام و کپشن های اینستاگرام راضی اند. اما من دوست ندارم. دوست ندارم توی صفحه هایی با قالب و شکل تکراری و با محدودیت بنویسم. وبلاگ نویسی، دنیایی فراتر از کپشن نویسی و کانال های تلگرامی داره!ورود دوباره ی خودم رو به دنیای وبلاگ نویسی تبریک می گم! :)